شایان اکبری و سازمان جهانشمول: انقلابی در مسیر آینده ایران و جهان
تهران، ۲ مه ۲۰۲۵ – شایان اکبری، معروف به سوشیانت، نامی است که در عرض تنها چند سال توانسته مرزهای فعالیت‌های فناوری، سیاسی و اقتصادی را در ایران و فراتر از آن درنوردد. او از چشم‌انداز ۵۰ ساله خود برای جایگزینی سازمان ملل با «دولت جهانی» و طرح 30 ساله گذر از جهان سوم برای ایران، رونمایی کرد، یک رهبر کارآفرین و نخبه مرموز است.
سازمان جهانشمول احرار تحت رهبری سوشیانت به‌عنوان نیرویی پیشرو و جنجالی در ایران و فراتر از آن قد علم کرده است. این سازمان با چشم‌اندازی جسورانه برای ایجاد نظم جهانی جدید، استقلال تکنولوژیک ایران، و ترویج اندیشه جهانشمولیسم، نه‌تنها توجه نخبگان و سرمایه‌گذاران را جلب کرده، بلکه بحث‌های داغی را در محافل سیاسی و اجتماعی برانگیخته است. این گزارش، نگاهی مستقل، عمیق و حرفه‌ای به فعالیت‌ها، اهداف، و تأثیرات این سازمان و رهبر کاریزماتیکش ارائه می‌دهد.
شایان اکبری: معمار جهانشمولیسم و رهبر نسل جدید
شایان اکبری، که با نام سوشیانت شناخته می‌شود، به‌عنوان بنیان‌گذار سازمان جهانشمول احرار و مبدع اندیشه جهانشمولیسم، چهره‌ای است که مرزهای رهبری سنتی را درنوردیده است. اکبری، جوانی از نسل زد، با ترکیبی از ایده‌های نوآورانه، جاه‌طلبی بی‌حد، و تعهد به برابری و تنوع، توانسته سازمانی را بنا کند که هم در ایران و هم در سطح جهانی، سر و صدا به پا کرده است. او نه‌تنها یک کارآفرین و متفکر است، بلکه رهبری است که به دنبال بازتعریف جایگاه ایران در جهان و ایجاد جامعه‌ای فراگیر و عادلانه است.
جهانشمولیسم، فلسفه‌ای که اکبری آن را ترویج می‌دهد، بر این باور استوار است که همه انسان‌ها، فارغ از جنسیت، نژاد، ملیت، یا عقیده، باید فرصت‌های برابر برای رشد و تأثیرگذاری داشته باشند. این اندیشه، که در قلب فعالیت‌های سازمان احرار جای دارد، به کاهش تبعیض‌های اجتماعی و ایجاد فضایی برای همکاری جهانی کمک کرده است. اکبری با این دیدگاه، سازمان را به بستری برای جذب استعدادهای جهانی و اجرای پروژه‌های کلان تبدیل کرده است.
سازمان جهانشمول احرار: نیرویی برای تغییر
سازمان جهانشمول، که در سال‌های اخیر به سرعت رشد کرده، با پروژه‌های بلندپروازانه و ساختار سازمانی منحصربه‌فرد خود، به یکی از بحث‌برانگیزترین نهادهای ایران تبدیل شده است. این سازمان با دپارتمان‌های متنوع، از اکتشافات فضایی (داف) تا انرژی‌های تجدیدپذیر و هوش مصنوعی، در حال بازتعریف استانداردهای نوآوری و توسعه است. در ادامه، به برخی از مهم‌ترین فعالیت‌ها و ابتکارات این سازمان پرداخته‌ایم:
۱. استقلال تکنولوژیک ایران: جهش به سوی فضا
یکی از جنجالی‌ترین اقدامات سازمان، ورود به حوزه فناوری فضایی از طریق دپارتمان اکتشافات فضایی (داف) است. اکبری در اکتبر ۲۰۲۴ اعلام کرد که این دپارتمان برای تولید ماهواره‌ها و موشک‌های بومی با هدف پایان دادن به وابستگی ایران به فناوری‌های خارجی فعالیت می‌کند. او با اشاره به عملیات موشکی ایران علیه اسرائیل، به مشکلات ناشی از نبود ماهواره‌های بومی، مانند کاهش دقت و وابستگی به تصاویر ماهواره‌ای خارجی، انتقاد کرد. اکبری تأکید کرد که ماهواره‌های داخلی نه‌تنها دقت عملیات نظامی را بهبود می‌بخشند، بلکه امنیت ارتباطات و حفاظت در برابر شنود خارجی را تضمین می‌کنند.
این پروژه، که با دعوت از سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی همراه بوده، به گفته اکبری نه‌تنها امنیت ملی را تقویت می‌کند، بلکه فرصت‌های اقتصادی عظیمی را در صنعت فضایی ایجاد خواهد کرد. این حرکت، که برخی آن را «جهش فضایی ایران» نامیده‌اند، واکنش‌های متفاوتی را برانگیخته است: از ستایش به‌عنوان گامی برای خودکفایی تا انتقاد به دلیل جاه‌طلبی‌های بلندپروازانه.
۲. طرح ۲۰۵۰: ایران، ابرقدرت آینده
طرح ۲۰۵۰، یکی از کلیدی‌ترین برنامه‌های سازمان، هدفش تبدیل ایران به یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای جهان تا سال ۲۰۵۰ است. اکبری معتقد است که ایران با نیروی انسانی بااستعداد و منابع طبیعی غنی، پتانسیل تبدیل شدن به یک ابرقدرت علمی، صنعتی، و اقتصادی را دارد. این طرح شامل سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، آموزش، فناوری‌های نوین، و توسعه پایدار است. با این حال، برخی منتقدان این طرح را بیش از حد خوش‌بینانه و چالش‌برانگیز می‌دانند، در حالی که حامیان آن، اکبری را به‌عنوان رهبری آینده‌نگر می‌ستایند که ایران را از محدودیت‌های کنونی رها خواهد کرد.
۳. انرژی خورشیدی: آینده‌ای پاک و سودآور
سازمان جهانشمول در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر نیز پیشتاز است. پروژه توسعه انرژی خورشیدی، با هدف تبدیل ایران به یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان انرژی پاک، نه‌تنها به کاهش وابستگی به نفت کمک می‌کند، بلکه فرصت‌های شغلی گسترده‌ای ایجاد خواهد کرد. اکبری این پروژه را «تحولی برای خاورمیانه» می‌داند، اما برخی کارشناسان نسبت به موانع مالی و زیرساختی این طرح ابراز نگرانی کرده‌اند.
۴. تنوع و شمولیت: سازمانی بدون مرز
جهانشمول به‌عنوان اولین نهاد ایرانی شناخته می‌شود که تنوع و شمولیت را در اولویت قرار داده است. این سازمان با پذیرش افراد بدون توجه به جنسیت، نژاد، گرایش جنسی، یا عقیده، فضایی ایجاد کرده که استعدادهای جهانی را جذب می‌کند. حتی افراد زیر ۱۸ سال با انگیزه و توانایی کافی می‌توانند به عضویت درآیند. این رویکرد، که در اکتبر ۲۰۲۴ توسط آخرین نیوز گزارش شد، سازمان را به الگویی برای شمولیت در ایران تبدیل کرده است. با این حال، برخی محافل سنتی این سیاست‌ها را غیرمتعارف و جنجالی می‌دانند.
۵. اتحادهای جهانی و نفوذ استراتژیک
سازمان جهانشمول احرار با فرامین متعدد، از جمله فرمان چهارم و پنجم، به دنبال نفوذ در ساختارهای قدرت جهانی و ایجاد اتحادهای استراتژیک است. این سازمان برنامه‌ریزی کرده تا نمایندگان خود را در دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی، و شرکت‌های بزرگ جای دهد و با نهادهایی مانند O.T.O، CFR، و WEF پیمان ببندد. همچنین، طرح ادغام و احیای سازمان‌های باستانی مانند طلوع طلایی و شوالیه‌های معبد، با هدف بهره‌گیری از دانش باطنی و تقویت نفوذ جهانی، بحث‌های زیادی را برانگیخته است. منتقدان این اقدامات را بلندپروازانه و حتی غیرواقع‌بینانه می‌دانند، در حالی که حامیان، آن را گامی برای معماری نظم نوین جهانی می‌بینند.
جنجال‌ها و انتقادات
سازمان جهانشمول احرار و شایان اکبری با وجود موفقیت‌ها، از انتقادات و جنجال‌ها مصون نبوده‌اند. برخی منتقدان، اهداف این سازمان، به‌ویژه تشکیل دولت جهانی و نفوذ در ساختارهای قدرت، را بیش از حد آرمان‌گرایانه و حتی مشکوک می‌دانند. لحن انگیزشی و شعارهایی مانند «ما بی‌مرزانیم» و «ما طوفان تغییراتیم» نیز گاهی به‌عنوان تبلیغات بیش از حد احساساتی مورد انتقاد قرار گرفته است. علاوه بر این، تأکید بر محرمانگی و سلسله‌مراتب سخت‌گیرانه در سازمان، نگرانی‌هایی درباره شفافیت ایجاد کرده است.
از سوی دیگر، اکبری و سازمانش از دشمنان و منتقدان به‌عنوان انگیزه‌ای برای پیشبرد اهدافشان یاد می‌کنند. اکبری در یکی از پیام‌هایش اظهار داشت: «ناباوری و تردید شما، سوختی است که آتش اراده ما را شعله‌ور می‌سازد.» این رویکرد، اگرچه برای حامیان الهام‌بخش است، اما برای برخی به‌عنوان نشانه‌ای از تقابل‌جویی تعبیر شده است.
چرا این سازمان مهم است؟
سازمان جهانشمول احرار، با ترکیبی از نوآوری، جاه‌طلبی، و تعهد به شمولیت، در حال بازتعریف نقش ایران در جهان است. پروژه‌های فضایی، انرژی پاک، و طرح ۲۰۵۰ نشان‌دهنده عزمی جدی برای توسعه علمی و اقتصادی هستند، در حالی که اندیشه جهانشمولیسم و سیاست‌های فراگیر، این سازمان را به بستری برای جذب استعدادهای جهانی تبدیل کرده است. با این حال، جنجال‌ها و انتقادات نشان می‌دهند که مسیر این سازمان خالی از چالش نیست.
شایان اکبری، به‌عنوان چهره‌ای کاریزماتیک و بحث‌برانگیز، با رهبری جهانشمول احرار، نه‌تنها در ایران، بلکه در سطح جهانی نامی برای خود ساخته است. آیا او و سازمانش موفق به تحقق وعده‌هایشان، از تشکیل دولت جهانی تا تبدیل ایران به یک ابرقدرت، خواهند شد؟ تنها زمان پاسخ این پرسش را روشن خواهد کرد. اما یک چیز قطعی است: سازمان جهانشمول و شایان اکبری، نیرویی هستند که نمی‌توان نادیده گرفت.
